การตั้งสัจจะวาจาไว้แล้วทำยังไม่ได้ สัจจะบารมีก็ยังไม่ผ่าน ยังไม่เป็นบาปเพราะเรามีความพยายามอยู่ไม่ได้ตั้งสัจจะวาจาไว้แล้วเรารู้อยู่แต่เผิกเฉย อย่างนี้เป็นบาป กรรมนี้ส่งผลให้เราทำอะไรก็ไม่มีความสำเร็จได้ง่าย  มารก็มากีดขวางมากเพราะบารมีเราไม่แก่กล้าพอ จะพูดจาอะไรให้คำมั่นกับใครก็ได้รับความเชื่อถือน้อยหรือไม่ได้รับดวามเชื่อถือได้เลย

การเริ่มทำใหม่ก็เป็นการดี ต้องใช้ความพยายาม มีความระมัดระวัง เหมือนเขาว่าเมื่อล้มก็ต้องพยายามลุกขึ้นให้ได้ ดีกว่าล้มแล้วไม่รู้จักลุก

ขอขมาต่อพระรัตนตรัย ว่า รัตตะนะตะเย ปะมาเทนะ ทะวาระตะเย นะกะตัง

สัพพัง อะปะราทัง  ขะมะทะเมภันเต ( 3 ครั้ง)