ประวัติ วัดพะเนียด

ประวัติวัดพะเนียด สภาพฐานะและที่ตั้งวัด           วัดพะเนียด   ตั้งอยู่บ้านพะเนียด  หมู่ที่ 3  ตำบลขันเงิน  อำเภอหลังสวน  จังหวัดชุมพร  สังกัดคณะสงฆ์ธรรมยุต             ตั้งวัดเมื่อ  พุทธศักราช 2453  มีเนื้อที่  25 ไร่  89 ตารางวา  ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา  ประกาศ  ณ วันที่  20  กันยายน  พุทธศักราช 2542             วัดพะเนียด  สันนิษฐานว่าเป็นวัดที่ตั้งมาแต่โบราน  แต่ไม่ได้จดบันทึกเป็นหลักฐาน มีการค้นประวัติได้ในช่วงปีสุดท้ายของการครองราชย์ในรัชกาลที่ 5  จากเอกสารของกระทรวงธรรมการ เมื่อวันที่ 1 กุมภาพันธ์ ร.ศ.129 (พุทธศักราช 2453) เป็นเรื่องการจัดตั้งโรงเรียนมูลการศึกษาที่เมืองหลังสวน 12 โรง  มีใจความว่า            "  ข้าพระพุทธเจ้า เจ้าพระยาวิชิตวงษ์วุฒิไกร  ขอประทานกราบเรียน พระเจ้าบรมวงษ์เธอ กรมขุนสมมติอมรพันธุ์  ทราบฝ่าพระบาท  ด้วยได้รับใบบอกมลฑลชุมพร ที่ 50/7831 ลงวันที่ 8 มกราคม ศกนี้ ว่า  ผู้ว่าราชการเมืองหลังสวนมีใบบอกมาว่า  ได้จัดตั้งโรงเรียนมูลศึกษาขึ้นที่เมืองหลังสวน 12 โรง ใช้ศาลาการเปรียญเป็นโรงเรียน  ได้เปิดสอนมาแต่เดือนพฤศจิกายนศกนี้แล้ว มีสำเนารายนามโรงเรียนและจำนวนครูแจ้งในบาญชีที่ข้าพระพุทธเจ้าได้คัดทูลเกล้าฯ ถวายมาพร้อมหนังสือนี้แล้ว         ผู้จัดการตั้งโรงเรียนทั้งนี้ขอพระราชทานถวายพระราชกุศล ถ้ามีโอกาศอันควร ขอฝ่าพระบาทได้โปรดนำความถวายบังคมทูลเกล้าฯพระกรุณาทราบฝ่าละอองธุลีพระบาท แล้วแต่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ " บัญชีโรงเรียนในเมืองหลังสวนที่ตั้งขึ้นใหม่  ศก 129 (พุทธศักราช 2453)   เลขที่     ชื่อโรงเรียน     ตั้งที่ตำบล    ชื่อครู      จำนวนนักเรียน     8         วัดพะเนียด        ขันเงิน       พระน้อม         18 ตามหลักฐานนี้วัดพะเนียดมีอายุประมาณ 100 ปี ในปีพุทธศักราช 2553  ข้อมูลจากหนังสือ เมืองหลังสวนอนุสรณ์ 100 ปี สวนศรี ปีพุทธศักราช 2442-2542        จากหลักฐานอีกฉบับของหนังสือ   นิตยสารธรรมจักษุ ปีที่ 79 ฉบับที่9 ประจำเดือน มกราคม พุทธศักราช 2539           ....................................................................................................................     เรื่อง ระยะทางสมเด็จพระเจ้าบรมวงษ์เธอกรมพระยาวชิรญาณวโรรส  เสด็จตรวจการคณะสงฆ์ ในมลฑลปักษ์ใต้ พุทธศักราช ๒๔๕๕               ตอนที่ ๒ ถึงมลฑลชุมพร  เสด็จขึ้นเมืองหลังสวน   ๓. วันที่ ๑๑ มิ.ย.   เวลาเช้า ๒ โมงเศษ  ถึงปากน้ำเมืองหลังสวน เรือทอดสมอ  พระครูวิจิตรอุดมปัญญาปรีชามุนี  เจ้าคณะเมือง ๑           พระยาวรฤทธิฦาชัย ปลัดมลฑล ๑  พระวิชิตวิทยากร ปลัดเมือง ๑ ออกมารับเสด็จ พระยามหิบาลบริรักษ์ ข้าหลวงเทศาภิบาลไปรับเสด็จ  พระเจ้าบรมวงษ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ (๖) เสนาบดีกระทรวงมหาดไทย ที่ปากน้ำเมืองชุมพร  มาไม่ทัน ทรงปฏิสันถารแก่เจ้าคณะเมืองและข้าราชการผู้มารับเสด็จแล้วเสด็จลงจากเรือศรีธรรมราช ทรงเรือเป็ดเก๋งของพระครูธรรมวิจิตร เจ้าคณะเมือง  ขึ้นที่ท่าโรงภาษี ที่ปากน้ำ ทรงดำเนินไปทอดพระเนตร วัดปากน้ำ  ที่เขาตั้งชื่อว่า วัดอรุณ วัดนี้ตกแต่งรับเสด็จ มีพระสงฆ์สามเณรสวดชัยมงคลคาถารับเสด็จ ประทับอยู่สักครู่หนึ่งแล้วเสด็จกลับทรงเรือเป็ดเก๋งแจวขึ้นลำน้ำหลังสวนไปราว ๒ ชั่วโมง  ถึงท่าบางยิโร  เสด็จขึ้นที่นั่นมีข้าราชการและราษฎร์มารับเสด็จเป็นอันมากพลตำรวจภูธรยืนเข้าแถวทรงพระวอ เสด็จโดยถนน ตามทางมีราษฎร์ตั้งที่บูชาและจุดประทัด ผ่านหน้าวัดดอนโตนด ที่อยู่ของพระครูธรรมวิจิตร  เจ้าคณะเมือง  ที่นั่นมีพระสงฆ์ต่างวัดประชุมสวดชัยมงคลคาถารับเสด็จ  แต่ได้หาเสด็จไม่ ประทับบ้านพระยาพิชัยชลธี ผู้ว่าราชการเมือง ในเวลานี้ป่วยไปรักษาตัวอยู่ที่เมืองเพชรบุรี ที่จัดไว้เป็นที่ประทับเสด็จ ถึงเวลาเช้าราว ๔ โมงครึ่ง  เสวยเพลที่นั่น ตั้งแต่เที่ยงแล้วมีฝนตกพร่ำเพรื่อ    เวลาบ่าย ๔ โมงครึ่งล่วงแล้ว เสด็จจากที่ประทับทรงพระดำเนินไปตามถนนที่ตัดใหม่ ตั้งแต่ถ้าบางยิโร จนถึงศาลากลาง เสด็จวัดดอนโตนด  มีพระสงฆ์รับเสด็จเป็นอันมาก มาจากอำเภอสวี  อำเภอพะโต๊ะ  และเมืองไชยา (ใหม่)    ก็ทรงมีปฏิสันถาร ตรัสถามถึงสุขทุกข์ความเป็นไปของวัดและพระภิกษุสงฆ์ และเหตุการณ์อันเป็นไปในคณะสงฆ์แล้วประทานยามตรามหาสมณุตมาภิเษกแก่เจ้าคณะทั้งหลาย และประทานหนังสือหัวใจไตรสิกขาแก่พระภิกษุสามเณรทั่วกัน ตรัสสั่งให้พระหัวเมืองสวดมนต์ถวายขัดตำนาน  พอเข้ารูปแต่ทำนองยังไม่ดี  ทำนองสวดฟังได้แต่ยังไม่เรียบ  เสด็จถึงที่ประทับค่ำแล้ว ทรงสวดมนต์พร้อมด้วยพระที่ตามเสด็จ และพระครูธรรมวิจิตร  พระครูใบฎีกานวล  ผู้ทูลลาออกมาอยู่วัดดอนโตนด เพื่อเป็นมงคลแก่บ้านเมืองฯ    หมายเหตุ  ในวันนี้ ฯ  ที่ปากน้ำเมืองหลังสวน มีคนมาตั้งทำปลาหนาแน่นกว่าเมื่อเสด็จครั้งก่อน ๒๔ ปีล่วงแล้ว เป็นคนจีนโดยมาก มีตลาดตั้งด้วยฯ ที่วัดปากน้ำอันชื่อว่า วัดอรุณนั้น ภิกษุสามเณรคอยรับเสด็จไม่มีประคตอกคาด ใช้อังสะคาดอกแทนประคต ภิกษุครองดองอย่างพระธรรมยุต พาดสังฆาฏิเอาอังสะรัดอกรัดก็ไม่เป็น ดูปุกปุย สามเณรห่มจีบไม่เป็นทั้งไม่มีสังฆาฏิจะใช้ห่มดองแล้วเอาอังสะคาดอก ขำน่าหัวเราะ เป็นอย่างนี้เพราะพระมหานิกาย ในเมืองหลังสวนห่มผ้าเอาอย่างพระธรรมยุตมานานแล้วทั่วเมือง จนลืมห่มวิธีอย่างมหานิกายเสียแล้ว  รับเสด็จคราวนี้ ชะรอยจะเกรงพระบารมี  ปราถนาจะห่มอย่างพระมหานิกายแต่ห่มไม่เป็นเสียแล้ว ทั่งมีประคตจะใช้ด้วยจึงทำเช่นนั้น  ทอดพระเนตรเห็นแล้วพระสรวล  ตรัสว่า ทรงทราบแล้ว ว่าพระมหานิกายเมืองนี้ครองผ้าเอาอย่างพระธรรมยุต เป็นแต่ไม่ได้ทรงนึกว่าเธอจะห่มอย่างไรไปรับเสด็จ ทำอย่างนี้รุงรัง ไม่เป็นสมณะสารูป ห่มอย่างเก่าไม่เป็นก็จงห่มตามธรรมเนียมที่เคยใช้  พอปลดอังสะรัดอกออกแล้วดูเรียบร้อยดี ทั้งห่มแหวกก็เรียบร้อย    ที่ตั่งเมืองหลังสวน อยู่ลึกขึ้นมาจากปากน้ำมาก ลำน้ำแคบ เป็นอย่างชนิดที่เรียกว่าคลอง ทางฝั่งขวา (ขาลง) ใกล้ปากน้ำมีเขาตกน้ำแห่งหนึ่ง เรียกว่า เขาลิงต่าง  สองฝั่งน้ำมีต้นมะพร้าวและต้นหมากดาษดื่นไปสมชื่อเมือง  อันชื่อว่าหลังสวนนี้น่าจะเนื่องมาจากรังสวนที่แปลว่า มีสวนมากฯ  ท่าบางยิโร อยู่ฝั่งขวามือ เป็นที่ขึ้นลงสำหรับเมืองนั้นฯ  บ้านพระยาพิชัยชลธี ซึ่งไว้เป็นที่ประทับนั้นเป็นบ้านสวนมีหมาก มีมะพร้าวใบลานทั่วไป  เรือนทำด้วยไม้ยางตามแบบฝรั่ง ดูเป็นรมณียสถาน ถ้าเป็นวัดก็เข้าที ฯ    วัดดอนโตนดนั้น  มีลานกว้างขวางดี ด้านหนึ่งลงน้ำ ด้านหนึ่งออกถนน แต่ของปลูกสร้าง  ตั้งแต่โรงอุโบสถตลอดถึงกุฎี ไม่เป็นชิ้นไม่เป็นอัน มีดีแต่โรงหลังหนึ่งเครื่องไม้จริงมุงจาก  เป็นโรงโถง ทำเป็น ๓ห้องกว้าง  กว้างขนาด ๕ ห้อง มีเฉลียงรอบตัว  ยกพื้นอาสน์สงฆ์ ๒ ด้าน ใช้เป็นโรงธรรมสภาด้วย  ใช้เป็นโรงเรียนด้วย  ในเวลานี้ พระครูธรรมวิจิตร เตรียมจะสร้างอุโบสถใหม่  เผาอิฐ เผาปูนและเลื่อยไม้ไว้แล้วฯ  ในการรับเสด็จคราวนี้พระครูธรรมวิจิตร จัดการแข็งแรง ปลูกที่ประทับไว้ที่วัดดอนโตนด  แต่ไม่ดีไปกว่าบ้านพระยาพิชัยชลธี จึงแปลงเป็นที่เสด็จออกแขกเสีย ตั้งโรงครัวเลี้ยงอาคันตุกะทั้งคฤหัสถ์ผู้ตามเสด็จ  ทั้งพวกพระในพื้นเมืองผู้มาแต่ไกลฯ  นักเรียนวัดนี้ได้ยินว่ามีจำนวนถึงร้อย มีครูใหญ่ ๑ ครูรอง ๔ หรือ ๕ สอนทั่งมูลทั้งชั้นประถม  รับเสด็จควรจะสอนถวายตัว แต่มัวสาละวนเข้าแถวเสีย จะทอดพระเนตรการสอนก็ไม่สำเร็จ  ดูเหมือนการสอนจะยังบกพร่อง จึงไม่ได้ถวายด้วยฯ    ๔.  วันที่ ๑๒ มิ.ย. ๒๔๕๕  เสด็จทอดพระเนตรวัดพะเนียด  เสวยเช้าแล้ว เวลาราว ๒ โมงเสด็จออกจากที่ประทับทรงพระดำเนินไปเขาเงิน  ตามทางที่ตัดใหม่ แยกจากถนนสายบางยิโรถมยังไม่เสร็จ ทางก็ไม่ไกลกี่มากน้อยราว ๒๐๐ เส้น แต่เป็นเวลาฝนตกทางลื่น ต้องค่อยๆเสด็จ ทั้งเสด็จหยุดปฏิสันถารพระบ้าง  คฤหัสถ์บ้าง ไปตามทาง กว่าจะถึงราว ๔ โมงครึ่ง เขาเงินนี้อยู่ริมน้ำครั้งก่อนได้เสด็จโดยทางเรือ  มีถ้ำอยู่แห่งหนึ่งสันฐานถ้ำเป็นเหมือนประทุนเรือ ด้านในตั้งแต่ข้างบนตั้งเป็นกระโจมขึ้นไป ไม่โค้งเป็นประทุน มีช่องหลืบไม่เป็นปล่อง โปร่งพอพักอยู่ได้สบาย  มีพระพุทธรูปนั่งอยู่สัก ๓ องค์ ที่ขาดไม่ได้ตามธรรมเนียมของถ้ำ ที่แง่เขามีเจดีย์ย่อมอยู่องค์หนึ่ง พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าอยู่หัว  โปรดเกล้าฯให้  พระยาจรูญราชโภคากร ผู้ว่าราชการเมือง สถาปนาขึ้นไว้เมื่อพุทธศก ๒๔๓๒   เดิมเขานี้มีชื่อว่า  เขาเอน   พระราชทานชื่อเปลี่ยนใหม่ว่า  เขาเงิน  เสด็จคราวนี้ฝนตก  ไม่ได้ทอดพระเนตรตามบริเวรฯ  อันที่จริงเขานี้ก็ไม่สนุก  แต่เมืองนี้ไม่มีอะไรจะให้แขกดู เขานี้จึงได้ออกหน้า เป็นที่ไปแห่งหนึ่งของแขกมาเมือง  ในที่นี้มีพวกชาวบ้านนำโภชนาหารมาถวายและเลี้ยงพระ  ทั้งพระตามเสด็จและพระเมืองนี้ไม่น้อยกว่า ๓๐ รูป  เสวยเพลในถ้ำพร้อมด้วยพระสงฆ์และประทานพระโอวาทแก่ชาวบ้าน  ทั้งชายหญิงนั่งล้อมฟังแน่น  เกือบเต็มถ้ำมีอาการสนิทสนมและยินดี  จบแล้วพระสวดอนุโมทนา  เสด็จกลับจากเขาเงิน  เวลาราวบ่ายโมงเศษ ฝนตกไม่รู้จักหาย ทางคนเดินมากเข้าเมื่อคราวไปยิ่งลื่นหนักเข้า  ต้องค่อยๆเสด็จ      เสด็จทอดพระเนตรวัดพะเนียด และวัดปากสระ  วัดแรกพระเป็นธรรมยุต มี ๒ รูป  วัดหลังเป็นมหานิกาย มี ๙ รูป  ที่ริมวัดพะเนียด มีพะเนียดดินใหญ่แห่งหนึ่ง คนในเมืองนี้ไม่รู้จักว่าอะไร  พระครูธรรมวิจิตร  นำเสด็จทอดพระเนตร  ตรัสว่า  เป็นพะเนียดดินสำหรับจับช้างเหมือนพะเนียดที่เมืองลพบุรี  แต่ลพบุรีเป็นที่ราบ  คงพูนดินเป็นเทิน  ส่วนที่นี้อยู่ใกล้เขา  จะทำบรรจงหรือทำทั้งนั้น  ไม่ทรงทราบฯ    พะเนียดที่นี้พูนดินเป็นเทิน  ทำทางลาดไว้ด้านนอกด้านในเป็นโกรก มีช่องสำหรับช้างเข้า จะเท่าไหรไม่ได้ค้น  ลานในเป็นวงกว้างใหญ่ประมาณไม่ถูกแต่คนอยู่บนเนินแลเห็นโดยรอบ  ในนั้นกลางเป็นป่าไม้สูง คงเป็นของจัดให้มีมาเดิมแล้ว ริมดงเป็นทางเพราะต้นไม้ขึ้นไม่ใหญ่ น่าจะมีหนองน้ำด้วยแต่ไม่ได้ค้น  ดูน่าจะต้อนช้างเข้าขังไว้ได้นานวัน จับก็น่าจะจับในนั้นเองฯ  ชื่อวัดพะเนียด นั้นคงหมายความว่า อยู่ชิดกับพะเนียดนี้เอง  เสด็จกลับถึงที่ประทับบ่าย ๓ โมงเศษ  ฯลฯ       หมายเหตุทั่วไปฯ   วัดในเมืองนี้ที่ได้เสด็จและผ่านไปแลเห็นอยู่เป็นวัดโกโรโกเตทั้งนั้น มีกุฎีพระอยู่อย่างกระท่อม เครื่องผูกฝาไม้ไผ่ทุบหรือขัดแตะ มุงจากเป็นพื้น  โรงอุโบสถและศาลามีบ้างไม่มีบ้าง แต่น้อย ที่ก่ออิฐไม่มีเลย เรือนราษฎรก็เช่นกัน  นี่ส่อว่าราษฎรในเมืองยากจน  แต่ทำวัดพอสมกำลังราษฎรดีอยู่  หากชำรุดลงปฏิสังขรได้ง่าย ของเครื่องทำก็มีในเมืองนี้เอง  รู้จักจัดก็พอจะดูได้ ควรทำลานวัดให้เป็นอย่างวนะ คือ เป็นสวนป่า หรือเรียกว่าอารามในบาลีนั้นเอง ทำโรงอุโบสถและศาลากุฎีด้วยไม้ไผ่มุงจาก แต่ให้โปร่ง ถ้าเป็นที่ประชุมให้กว้างขวางพอ ดังนี้ก็น่าจะรื่นรมย์      พระสงฆ์ในเมืองนี้ เดิมเป็นพระมหานิกายทั้งนั้น  แต่ห่มผ้าแบบธรรมยุต แต่ยังสะพายบาตรเที่ยวรับภิกษา  พระครูธรรมวิจิตร เจ้าคณะเมือง  เดิมเป็นพระมหานิกาย เป็นผู้ชักโยงภายหลัง  พระครูธรรมวิจิตรแปลงเป็นธรรมยุตได้ ๙ ปีเข้านี่  จึงมีวัดธรรมยุต  ในบัดนี้มี ๓ วัด  คือ  วัดดอนโตนด ๑ ที่อยู่ของพระครูธรรมวิจิตร  วัดหน้าสัก ๑ อยู่ไกลไม่ได้เสด็จ  วัดพะเนียด ๑  แต่ไม่เจริญด้วยเหตุ ๒ ประการ พึ่งตั้งใหม่  พระครูยังเป็นพระอุปัชฌายะเองไม่ได้การบวชยังไม่เป็นไปสะดวก บางคราวยังต้องรับพระอุปัชฌายะจากที่อื่น  บางคราวต้องพากุลบุตรไปบวชในเมืองอื่นนี้อย่างหนึ่ง  ตั้งขึ้นในสมัยที่คนจับจืดจางในการบวชอย่างหนึ่ง   ที่วัดดอนโตนดเองเสด็จครั้งก่อนยังเป็นมหานิกาย  มีพระราว ๓๐ รูปได้อยู่  คราวนี้มีเพียง ๗ รูป  เป็น ๑๐ รูปทั้งอุปสมบทใหม่  รวมทั้งหัวเมืองมีเพียง ๒๐ รูปฯ  แม้พระมหานิกายที่เป็นพื้นเมืองก็ร่วงโรยลงเหมือนกัน  เพราะมีคนบวชน้อยลง  แต่เดิมวัดมีพระมาก ถึง ๓๐ รูป ๔๐ รูป ก็มี  บัดนี้วัดหนึ่งอย่างมากมีไม่ถึง ๒๐ รูป  คิดถัวเพียง ๘ รูป  แต่ในอำเภอนอกๆ มีไม่ครบคณะสงฆ์โดยมากฯ  พระสงฆ์เมืองนี้มีน้อยลงโดยรวดเร็ว  พระครูธรรมวิจิตร กราบทูลเหตุว่า  คนหนุมๆเข้าทำราชการแต่อายุยังไม่ครบอุปสมบทเมื่อกำหนด ลาบวชก็เพียงพรรษาเดียว  ผู้ที่ถูกเรียกเป็นตำรวจภูธรพ้นกำหนดราชการสมัครเป็นต่อก็มี  ที่ออกแล้วมีครอบครัวไปก็มี  คนจึงบวชพรรษาเดียวเป็นพื้น     มหานิกายเมืองนี้ เพราะห่มผ้าเอาอย่างธรรมยุต  ใช้ผ้าสบงจีวรตัด สังฆาฏิ ๒ ชั้นเป็นพื้น  มีผู้เอามาจากกรุงเทพฯ และขายตามตลาด  ราคาราวไตร ๒๒ บาท เป็นผ้าเนื้อหนา ทำเองที่นี่ก็ได้เหมือนกันฯ  ในการอุปสมบทใช้สวดกรรมวาจาออกชื่อผู้อุปสมบท ได้รับแนะนำจากเจ้าคณะมณฑล ฯลฯ      หมายเหตู   พระครูธรรมวิจิตรอุดมปัญญาปรีชามุนี ( เจ้าคุณเฒ่า หนู  อชิโต) วัดดอนโตนด  ปัจจุบันชื่อ  วัดโตนด     วัดหน้าสักปัจจุบันชื่อ  วัดนาสัก .......................................................................................................................... รายนามเจ้าอาวาสที่ปกครองวัดพะเนียด ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน  ๑. พระน้อม               ปกครองเมื่อปี ร.ศ. ๑๒๙ (พ.ศ. ๒๔๕๓)           ๒. พระปลัดสุข          ปกครองเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๖๗  ๓. พระปลัดเฟื่อง       ปกครองเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙  ๔. พระอธิการอิ่ม  ปวฑฺตโน       ปกครองเมื่อปี พ.ศ.๒๕๑๒-๒๕๑๙  ๕. พระครูบวรธรรมนิวิฐ (ประสิทธิ์ ทมเสฏฺโฐ)      ปกครองเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๐-๒๕๒๙         ๖. พระสว่าง เขมโก       ปกครองเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๙-๒๕๓๘  ๗. พระครูวิจิตรกรณีย์ (สุขุม  จารุวณฺโณ)      ปกครองเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๘-๒๕๔๗  ๘. พระครูวินัยธรธานี ฐานธมฺโม       ปกครองเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๔๘- ปัจจุบัน ..............................................................................................................         ปัจจุบัน  วัดได้มีโครงการพัฒนาบูรณะปฏิสังขรภายในเขตวัดให้เจริญขึ้น ตามนโยบายของวัด เพื่อให้เป็นศาสนสถานที่เหมาะกับการปฏิบัติธรรมแก่ผู้มีศรัทธาทั่วไป สิ่งก่อสร้างที่ได้บูรณะปฏิสังขรและสร้างใหม่ ๑. โรงอุโบสถ ขนาดกว้าง ๗ เมตร ยาว ๑๐ เมตร เป็นคอนกรีตเสริมไม้ ๒. ศาลาเอนกประสงค์ ขนาดกว้าง ๙ เมตร ยาว ๑๘ เมตร เป็นคอนกรีตเสริมไม้ ๓. ศาลาการเปรียญ  ขนาด กว้าง ๑๔ เมตร  ยาว ๒๘ เมตร เป็นคอนกรีตเสริมเหล็กบูรณะเพิ่มเติม เป็นงบประมาณ  ๖๗๐,๐๐๐ บาท        ๔. หอไตร ขนาดกว้าง ๖ เมตร ยาว๖.๕๐ เมตร สองชั้นเป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก ๕. กุฎีสงฆ์ ขนาดกว้าง ๗ เมตร ยาว ๘ เมตร เป็นคอนกรีตเสริมไม้ จำนวน ๑ หลัง ๖. กุฏีสงฆ์ ขนาดกว้าง ๓ เมตร ยาว๔ เมตร  เป็นคอนกรีตเสริมไม้ จำนวน ๑๐ หลัง ๗. กุฏีสงฆ์ ขนาดกว้าง ๓ เมตร ยาว ๕ เมตร เป็นเรือนไม้แบบทรงไทยภาคกลาง จำนวน  ๒ หลัง งบประมาณหลังละ ๒๕๐,๐๐๐บาท ๘. กุฏีสงฆ์ ขนาดกว้าง ๖ เมตร ยาว ๙ เมตร  มีมุขหน้าแบบทรงไทยประยุกค์ ก่ออิฐ   ประสาน  เครื่องบนเป็นไม้มุงกระเบื้อง จำนวน ๑ หลัง  งบประมาณ  ๓๖๐,๐๐๐ บาท ๙. กุฏีเจ้าอาวาส ขนาดกว้าง  ๑๑ เมตร ยาว ๑๒ เมตร  มีระเบียงมุขหน้าทรงไทย เครื่องบนเป็นไม้ทั้งหมด หลังคามุงกระเบื้องว่าว  ตัวเรือนก่ออิฐถือปูน งบประมาณ ๑,๒๐๐,๐๐๐ บาท ๑๐.โรงครัว ขนาดกว้าง ๘ เมตร ยาว ๑๖ เมตร  งบประมาณ ๒๖๐,๐๐๐ บาท                ๑๑.ห้องสุขารวมแห่งที่ ๑  ขนาดกว้าง ๔ เมตร  ยาว ๑๒ เมตร ก่ออิฐถือปูน จำนวน ๘ ห้อง ๑๒.ห้องสุขารวม แห่งที่ ๒ ขนาดกว้าง ๓ เมตร ยาว ๖ เมตร ก่ออิฐประสาน จำนวน ๔ ห้องงบประมาณ ๑๓๐,๐๐๐ บาท ๑๓.ห้องสุขารวม แห่งที่ ๓ ขนาดกว้าง  ๓ เมตร ยาว ๖ เมตร ก่ออิฐประสาน จำนวน ๔ ห้องงบประมาณ ๑๓๐,๐๐๐ บาท ๑๔.ห้องสุขารวมแห่งที่ ๔ ขนาดกว้าง ๓ เมตร  ยาว ๕ เมตร ก่ออิฐถือปูน จำนวน ๓ ห้อง  ๑๕.กำแพงเขตวัด ด้านหน้าทิศใต้ เป็นคอนกรีต  ก่อด้วยหินศิลาแลงยาวประมาณ ๑๔๘ เมตร งบประมาณ  ๔๘๐,๐๐๐ บาท ๑๖.กำแพงเขตวัด ด้านทิศตะวันตก เป็นคอนกรีต เสริมเหล็กก่ออิฐฉาบปูนยาวประมาณ ๒๓๐ เมตร  งบประมาณ  ๕๔๐,๐๐๐ บาท   (มีต่อ)