พูดตามหลักคำสอน

จิตโดยปกติแล้วไม่สามารถรับหรือรู้สึกได้ที่ละหลายๆอย่างในคราวเดียวกัน

เช่นเราเอาน้ำแข็งที่เย็นจัดวางไว้ในมือข้างซ้ายเราสึกอย่างไรเอาไว้อย่างนั้น  แล้วเอาก้อนไฟที่มีความร้อนจัดวางไว้ในมือข้างขวาเรามีความรู้สึกอย่างไรร้อนหรือเย็น

อธิบาย  ถ้าเราเพ่งความรู้สึกไปในทางใดซ้ายหรือขวาก็จะรับรู้ความรู้สึกเป็นเช่นนั้นถ้าไม่เพ่งความรู้สึกไปในข้างใดเลยเพ่งอารมณ์อยู่ที่ตรงกลางก็จะรู้สึกเฉยๆลักษณะเช่นนี้เป็นอารมณ์ของจิต เราเรียกว่าวิญญาน

การดับเรียกว่า จุติ  การเกิดเรียกว่าอุบัติ

การที่จิตจะอุบัติได้ต้องมีการจุติก่อนมันเป็นวิถีของจิต

นอกจากนั้นออกไปเรียกว่าการสร้างภาพเช่นผู้ที่มีอภิญญาหรือวิชชาที่สามารถแสดงฤทธิ์ได้นิรมิตตนให้ผู้อื่นได้พบได้เห็นในหลายๆที่ได้สิ่งนี้เกิดจากฤทธิ์แต่เป็นการชั่วคราวเพราะจากการนิรมิตไม่ใช่ตัวตนที่มีอยู่

อย่างจิตวิญญานที่ยังไม่จุติแล้วจะไปอุบัติเป็นรูปใหม่นั้นไม่ใช่วิถีของจิต